Rozdział 130

EWA.

Strażnicy ukłonili się jak zwykle, jak roboty, gdy patrzyli, jak wchodzę. Byli cisi i sztywni jak marmur. Zresztą i tak zazwyczaj do mnie nie mówili.

Nie powinnam była przychodzić. Mogłam przekazać pieniądze jutro, jak mówiła Kyria. Ale nie, musiałam przyjść teraz, w środku nocy, sama, bo coś w...