Hoofdstuk 2 The Gambler

Verlangen, hoe stimulerend en diepgaand het was.

Verlangen, hoe mysterieus en betoverend het was.

Jackson was uitgeput, en liet Lillian bovenop hem zitten.

Lillian beet zachtjes op haar lip terwijl ze op en neer bewoog op Jackson's lichaam, een tafereel dat Jackson in een roes achterliet.

"Ze is als een prachtige bloem. Op dit moment bloeit ze op mijn lichaam," zei Jackson.

Net toen het genot van de liefdesdaad zijn hoogtepunt bereikte, dwaalden Lillian's gedachten af. Ze herinnerde zich de nacht voor de sneeuwstorm veertien jaar geleden, toen ze Jackson voor het eerst ontmoette.

Veertien jaar geleden, op die dag, was de lucht somber en koud, met een strenge grijs-witte tint die de buitenwereld omhulde. Zelfs de normaal opvallende oranje-rode rijtjeshuizen in de buurt hadden hun glans verloren. De naderende sneeuwstorm veranderde de hele wereld in de stilstaande beelden van een zwart-witfilm.

Het was op deze dag dat de noordelijke wind huilde.

Bob Young was een gokker die alles had verloren.

Nee, hij was niet helemaal met lege handen. Bob had nog steeds een huis om in te schuilen, met zijn vrouw, Mary Garcia, en twee kinderen. Op dit moment lag Mary op de bank te breien. De oude televisie in huis kon geen programma's meer afspelen, het scherm flikkerde met witte sneeuwvlokken en maakte een knetterend geluid. De arme tv had zijn functie volledig verloren en werd nu gebruikt als lamp.

Mary was verdiept in het luisteren naar het geluid dat uit een nog oudere radio kwam. Haar favoriete inhoud was de weersvoorspelling, omdat die bepaalde of ze morgen vroeg boodschappen moest doen of een bepaalde periode van slecht weer moest vermijden.

"Vanavond zal er een sneeuwstorm zijn in verschillende regio's van het land. Burgers wordt geadviseerd veilig te reizen," klonk de weersvoorspelling op de radio op tijd.

De tienjarige Lillian maakte pannenkoeken voor Bob. Helaas had ze de hele keuken doorzocht maar kon de honing die nodig was voor de laatste stap van het maken van pannenkoeken niet vinden. Ze was van plan om naar de buurtwinkel twee straten verderop te gaan om het te kopen.

"Mam, mag ik de paraplu lenen? Ik ga naar de buurtwinkel om wat honing te kopen," vroeg Lillian zachtjes. In dit huis was haar status erg laag omdat ze geen "echte" inwoner van dit huis was.

"Nee, Lillian. Heb je de stem op de radio duidelijk gehoord? Het is sneeuw, geen regen."

Lillian opende de deur en keek naar de grijs-witte lucht. Ze realiseerde zich dat de sneeuwstorm eraan kwam en gaf het idee om naar buiten te gaan op.

"Goed," zei Lillian hulpeloos.

Mary gaf niets om Lillian's teleurstelling. Ze keek vrolijk naar de gebreide trui in haar handen, die ze aan het maken was voor haar oudste zoon, Max Young.

Op dat moment strompelde Bob het huis binnen.

Hij had zich in een roes gedronken in het casino met dure rode wijn, alsof hij op die manier aan de werkelijkheid kon ontsnappen.

Bob speelde Texas Hold'em in het casino, een kaartspel gebaseerd op de grootte van de punten. Hij had vandaag geluk, en met zijn zakken vol geld op de betaaldag was hij erg zelfverzekerd. Na zijn bestaande bezittingen te hebben verdubbeld aan de goktafel, besloot hij dat het tijd was om naar huis te gaan.

Net toen Bob het casino wilde verlaten, viel een betoverende blonde dealer hem op, waardoor hij het gevoel kreeg dat vertrekken hem als een lafaard en een mislukkeling zou bestempelen.

Natuurlijk was dat niet de belangrijkste reden waarom Bob besloot terug te keren naar de goktafel; het was een glas Romanée-Conti, een fijne wijn die hij nog nooit had geproefd.

De sexy vrouwelijke dealer schoof het wijnglas met haar delicate handen voor Bob. Net toen hij het glas wilde optillen, leunde de blonde dame voorover en gebruikte haar volle boezem om de rand van het glas te blokkeren.