บทที่ 162 ขอบคุณนางเซโมนา

หมอพูดจบแล้วก้มหน้าลงเขียนใบสั่งยา

สักพัก เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ทำไมไม่มีใครพูดอะไรเลย

เธอเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง เห็นคนสองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะ ทั้งคู่มีสีหน้างุนงง

"คุณ...ได้ยินที่ฉันพูดไหม"

ดักลาสไม่มีเวลาจะดีใจ ตอนนี้หัวใจเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่ยังไม่จางหาย

เขาถามออกมาด...

Login to Unlock ChaptersPromotion