Rozdział 233

Kiedy Logan i ja w końcu dotarliśmy do ich stolika, usiedliśmy razem z moją mamą.

„Więc o co tu chodzi?” zapytałam, zanim jeszcze spojrzałam na menu.

„Próbujemy się pogodzić,” powiedziała mama, „Ale nie ma potrzeby się spieszyć. Zamów coś. Zjedzmy. Mamy całe popołudnie.”

Jak na zawołanie, kelner pod...