Rozdział 140

„Powinienem się martwić, że organizujesz bunt w moich prywatnych kwaterach?”

Podskoczyłam. Dosłownie podskoczyłam i prawie wylałam całą tacę z sokami.

Jacob opierał się o framugę drzwi, z założonymi rękami. Czarne spodnie, biała koszula znowu – bez krawata. Cień pięciogodzinnego zarostu. Oczy jak ...