Rozdział 190

W tym śnie deszcz lał jak z cebra, prawdziwa ulewa, a ogień w kominku karczmarza trzaskał z taką zadziorną energią, że musiałem to podziwiać. To była jedyna rzecz, którą podziwiałem w tej całej nędznej sytuacji. No i fakt, że udało mi się zdobyć ostatni pokój. Który, oczywiście, okazał się być tym z...