Rozdział 110

„Pachniesz niesamowicie,” Cahir wtulił nos w moją stronę. „Uwielbiam ten zapach.”

„Mówisz tak, bo pachnę jak ty.” I rzeczywiście tak było. Dokładnie pokrył mnie swoim zapachem i cieszył się każdą minutą tego – ja też, nie mogłam temu zaprzeczyć, ale teraz byłam zbyt zmęczona, żeby mówić.

Moje powiek...