Rozdział 107: Penny

Musiałam znowu przysnąć.

To to dziwne, półsenne uczucie, kiedy jesteś świadomy wszystkiego — ciężaru swoich kończyn, tępego bólu w czaszce, tego, że koce nie leżą tak, jak powinny — ale jesteś zbyt zmęczony, żeby się ruszyć.

Głosy dochodzą z dołu.

„Cześć!”

„Jak konferencja?”

„Jak wasza mała wycie...