Rozdział 88

Weszła jakby była właścicielką tego miejsca. Nie w arogancki sposób — w pewny siebie sposób. Jak ktoś przyzwyczajony do złota, ale teraz grający w brązie. Postawiła filiżankę na moim biurku z gracją, która była... intymna.

„Dziękuję,” wymamrotałem.

Nie odpowiedziała. Po prostu odwróciła się i wrócił...