บทที่ 496

ในขณะนั้น ปานเหวินชิงที่กำลังดื่มด่ำกับความรู้สึกสุดยอดอันแสนวิเศษ ในที่สุดก็ละทิ้งศักดิ์ศรีและความอายทั้งหมด เริ่มส่งเสียงเลียนแบบหมาเบาๆ

เสียงแรกที่เปล่งออกมา น้ำเสียงเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ไม่ได้มีความตั้งใจจะเห่าเลย เป็นเพียงการครางออกมาโดยไร้สติ พอถึงเสียงที่สอง เริ่มฟังคล้ายเสียงหมาขึ้นมาบ้าง จ...