ฉันมองข้างนอกไม่ได้ ไม่งั้นฉันกลัวว่าจะเมารถแล้วอาเจียนออกมาเพราะการโคลงเคลง

หลินซือหมานรู้สึกประหม่าและกระวนกระวายใจทันทีเมื่อถูกสายตาของเฒ่าหวังจ้องมอง แต่ในชั่วขณะนั้นเธอก็นึกข้ออ้างที่สมบูรณ์แบบขึ้นมาได้ ทำให้เธอรู้สึกโล่งอกลงอีกครั้ง

หลังจากพูดจบ หลินซือหมานก็ยื่นแขนทั้งสองข้างไปโอบรอบเอวที...