บทที่ 1234

"ไม่ต้องหรอก ขอบใจแล้ว รีบไปซะเถอะพวกนาย! เมียนายรอไม่ได้แล้ว กูเห็นว่าไอ้หมอนี่มันช่างไร้น้ำใจจริงๆ เมื่อกี้เมียมันเจ็บจนร้องอยู่ข้างหลัง กูไม่ให้พวกมึงช่วย พวกมึงก็นั่งเฉยได้จริงๆ นั่งพักอยู่ข้างๆ นั่นเมียใหม่มึงหรือเปล่าวะ? ไอ้เวรตะไลชิบหาย กูบอกให้รู้นะ หยางจวิน ผู้หญิงไม่ได้มีไว้ให้เอาอย่างเดีย...