Esliee I. Wisdon 🌶

İç çekerek, vücudumu onun üzerine eğiyorum ve alnımı omzuna yaslıyorum.
“Beni sür, Melek.” Nefes nefese komut veriyor, kalçalarımı yönlendiriyor.
“İçime sok, lütfen…” Diye yalvarıyorum, omzunu ısırarak, vücudumu ele geçiren zevk dalgasını kontrol etmeye çalışıyorum. O sadece penisini bana sürtüyor ve bu his, kendi başıma yaşadığım her orgazmdan daha yoğun.
“Sus.” Diye kısık bir sesle söylüyor, parmaklarını kalçalarıma daha da sertçe bastırarak, hızla kucağında hareket etmemi sağlıyor, ıslak girişimi kaydırarak klitorisimle sertliğini sürtüyor.
“Hah, Julian…” Adı yüksek bir iniltiyle dudaklarımdan kaçıyor, kalçalarımı büyük bir kolaylıkla kaldırıyor ve tekrar aşağı çekiyor, beni dudaklarımı ısırmaya zorlayan bir ses çıkarıyor. Penisinin ucu tehlikeli bir şekilde girişime değdiğini hissedebiliyordum…

Angelee, dört yıllık erkek arkadaşını en yakın arkadaşıyla kendi dairesinde yatakta yakaladıktan sonra, kendini özgür bırakmaya ve ne isterse yapmaya karar verir, buna bekaretini kaybetmek de dahil. Ama en iyi seçim kim olabilir ki, babasının en iyi arkadaşı, başarılı bir adam ve bekar bir adamdan başka?

Julian, kısa süreli ilişkiler ve tek gecelik maceralara alışkındır. Daha da ötesi, hiç kimseye bağlı kalmamış veya kalbini kaptırmamıştır. Bu da onu en iyi aday yapar… eğer Angelee'nin isteğini kabul etmeye istekli olursa. Ancak, Angelee onu ikna etmeye kararlıdır, bu, onu baştan çıkarmak ve aklını tamamen karıştırmak anlamına gelse bile. … “Angelee?” Bana şaşkınlıkla bakıyor, belki de ifadem şaşkın. Ama sadece dudaklarımı açarak yavaşça söylüyorum, “Julian, beni s*kmeni istiyorum.”
Derecelendirme: 18+

[...] "Sözlerimi dikkatlice dinle... Eğer bu güzel poponun parmak izlerimle işaretlenmesini istiyorsan, saygılı olmalı ve sadece 'evet, efendim' demelisin."
Diğer eli nihayet popoma geri dönüyor, ama istediğim şekilde değil.
"Kendimi tekrar etmeyeceğim... anladın mı?" Bay Pollock soruyor, ama boğazımı sıkıyor ve ona cevap veremiyorum.
Nefesimi kesiyor ve tek yapabildiğim çaresizce başımı sallamak, onun iç çekişini dinlemek.
"Az önce ne dedim?" Biraz daha sıkıyor, beni nefessiz bırakıyor. "Hı?"
"E- Evet, efendim." Sesim boğuk çıkıyor, pantolonundaki şişkinliğe sürtünürken, kelepçenin zinciri klitorisimde biraz daha acı veriyor.
"Aferin kızım." [...]

Gündüzleri Victoria, Demir Leydi olarak bilinen başarılı bir yöneticidir. Geceleri ise, boyun eğmeyi sevmeyen bir itaatkâr olarak BDSM dünyasında ünlüdür.

Patronunun emekli olmasıyla, Victoria terfi edeceğinden emindi. Ancak, yeğeni yeni CEO olarak atandığında, hayalleri yıkıldı ve bu kibirli, karşı konulmaz derecede çekici adamın emri altında çalışmak zorunda kaldı...

Victoria, yeni patronunun başka bir kimliği olduğunu beklemiyordu... Mükemmel bir itaatkârın yolunu öğreten bir Dom olarak tanınan ve sapkın tarafını sergilemekten çekinmeyen biri — onun aksine, Victoria bu sırrı kilit altında tutmuştu...

En azından, Abraham Pollock hayatına girip her iki dünyasını da altüst edene kadar...

+18 OKUYUCULAR İÇİN • BDSM

Charlotte, hayatının aşkıyla on yıldır evliydi, ama onunla yaşamak sadece bir eziyetti.

Houghton ailesinin patriği, torununun hayatta kalan son Sinclair ile evlenmesine karar verdiğinde, Charlotte mutluydu. Christopher'a olan duyguları kan bağından daha güçlü ve bir takıntı kadar derindi, bu yüzden onu sıkı sıkıya tuttu ve kendine zincirledi.

Ama Christopher Houghton'ın karısından daha çok nefret ettiği hiçbir şey yoktu.

Bu yıllar boyunca, aşk, nefret ve intikam dansında birbirlerine zarar verdiler — ta ki Charlotte yeter deyip her şeyi bitirene kadar.

Ölüm döşeğinde, Charlotte, eğer işleri doğru yapma şansı verilseydi, geçmişe dönüp kocasından boşanacağını yemin eder.

Bu sefer, Christopher'ı nihayet serbest bırakacak...
Ama o buna izin verecek mi?


"Penisim tekrar kasılıyor ve içimde tanımadığım garip bir arzuyla içimin burkulduğunu hissederek derin bir nefes alıyorum.
Odamın kapısına yaslanmışken, gömleğimin altından ahşabın serinliğini hissediyorum, ama bu arzuyu hiçbir şey yatıştıramaz; her parçam rahatlama ihtiyacıyla titriyor.
Aşağıya bakıyorum, eşofmanımda belirginleşen büyük şişliği görüyorum...

“Bu olamaz…” Gözlerimi sıkıca kapatıp başımı tekrar kapıya yaslıyorum, “Hey, bu Charlotte... neden sertleşiyorsun?”
Dokunmayacağıma ya da sevmeyeceğime yemin ettiğim kadın, benim için bir nefret sembolü haline gelen kişi."